یک صادرکننده نمونه سال ۹۵ کشوری با اشاره به اینکه نرخ سود بانکی یکی از مشکلات اصلی تولید در ایران است، گفت: تولید به شدت نیازمند نقدینگی است. در واقع یکی از دلایلی که اقتصاد کشور وارد رکود شده نبود پول در چرخه اقتصادی است و اگر بانک‌ها نقدینگی مورد نیاز واحدهای تولیدی را تأمین کنند این چرخه وارد مدار درستی خواهد شد و به طور قطع از رکود خارج می‌شویم.

مجتبی حدادی ادامه داد: نرخ تسهیلات بانکی باید از سود منطقی برخوردار باشد و در اختیار همه تولیدکنندگان قرار بگیرد. وقتی تولیدکنندگان به منابع مالی دسترسی داشته باشند قیمت نهایی تولید کاهش پیدا خواهد کرد و از طرفی کیفیت و توان رقابتی تولیدکنندگان داخلی افزایش می یابد. به گفته وی رقبای خارجی از تسهیلات بانکی تا 5درصد بهره‌مند هستند و این در حالی است که نرخ سود بانکی برای ما بسیار بالاتر از این مقدار است.

وی افزود: از آنجاکه تولیدکنندگان برای تامین ماشین آلات و مواد اولیه کار نیاز به نقدینگی چند برابری دارند موجب شده تا به سمت دریافت تسهیلات بانکی بیش از پیش سبقت بگیرند اما بوروکراسی پیچیده سیستم بانکی و سود بالای تسهیلات مانند سدی بر سر راه این بخش از اقتصاد کشور عمل کرده و حرکت چرخ‌های صنعت را کند کرده است.

وی تصریح کرد: به بیان دیگر تولید‌کنندگان ایرانی با نرخ سود بالای بانکی، قدرت رقابت و حضور در بازارهای جهانی را ندارند، در این شرایط قدرت چانه‌زنی در مقابل رقبای خارجی که از منابع مالی ارزان‌قیمت استفاده می‌کنند، کم خواهد بود و متعاقبا قیمت تمام شده تولیدات خارجی پایین‌تر از تولیدات ایرانی می‌شود.

این صادرکننده نمونه سال 95 اضافه کرد: بار سنگین هزینه‌هایی که به بنگاه‌های اقتصادی تحمیل می‌شود عامل مهمی است که سبب می‌شود تولیدکنندگان داخلی از بازار خارجی خارج و نتوانند با کالاهای خارجی رقابت کنند. به بیان دیگر مشکلات تولیدکنندگان با بانک‌ها تنها نرخ سود بانکی بالا نیست بلکه تضمین‌هایی که بانک‌ها می‌گیرند که سبب افزایش هزینه‌های تولید می‌شود؛ تأمین وثیقه‌های سنگین، هزینه‌های اضافی و... از جمله چالش‌ها است.

حدادی با اشاره به اینکه نرخ سود کشور ما در مقایسه با دیگر کشورها همچون ترکیه به مراتب بالاتر است، گفت: بنگاه‌های تولیدی و صنعتی و کشاورزی در ایران به شدت وابسته به منابع بانکی هستند و این در حالی است که قیمت تمام شده پول هم در کشور به شدت بالا است. البته نمی توان همه مشکلات را به گردن نرخ بالای سودبانکی انداخت چرا که در این راه عوامل دیگری هم موثر هستند.

وی ادامه داد: کاهش حجم تولید، هزینه بالای حمل و نقل، تحریم ها، مالیات و... موجب شده تا هزینه های تولیدکننده افزایش پیدا کند و بالطبع امکان رقابت با سایر کشورها را از دست بدهد چرا که وجود موارد فوق باعث می شود تا تولیدکننده هزینه های گزاف تری را پرداخت کند و روز به روز از استانداردهای بین المللی  فاصله بگیرد.

این صادرکننده نمونه سال 95 درخصوص اینکه اگر نرخ سود بانکی کاهش پیدا کند، مولفه های اقتصادی ما مثل تورم افزایش پیدا کرده و نقدینگی از سیستم خارج می شود، گفت: به اعتقاد من اگر نرخ سود بانکی کاهش پیدا کند و این نقدینگی وارد چرخه تولید شود تورم ایجاد نمی شود. البته این امر زمانی موفق خواهد بود که افراد واقعا در امر تولید پول را هزینه کنند. به عنوان مثال شخصی برای دریافت تسهیلات به بانک مراجعه کند تسهیلات را به اسم تولید دریافت ولی در ساخت و ساز یا فضای دیگری جز تولید سرمایه گذاری کند قطعا در این موقع با مشکل روبه رو خواهیم شد.

حدادی با اشاره به اینکه در این شرایط بهتر است تولید کشور برای تامین مالی به سمت کانال های بورسی برود، افزود: بروس برای همه شرکت ها برای تامین مالی مناسب نیست. شرکت های بزرگ می توانند از قابلیت های بورس بهره ببرند اما شرکت های کوچک به دلیل راندمان وحجم مالی کم معمولا متضرر می شوند.

وی افزود: از آنجاییکه قدرت مالی و حاشیه پول شرکت های کوچک کم بوده و همچنین شناخت درستی از بورس ندارند نمی توانند بهره برداری مناسبی از بورس ببرند. حتی اگر شرکت های کوچک از افراد مناسب جهت شرکت در بورس استفاده کنند توجیه اقتصادی برای این واحدها نخواهد داشت. بنابراین معتقدم بورس تنها برای تامین شرکت های بزرگ کارایی دارد.